سمرقند (قسط چوٽيهين)
جيڪڏهن پنهنجي ايراني مُهِمن مان ڪجهه بچائي کڻي آيو هئس ته بس اهي ڪجهه کوجنائون ۽ خواهشون هيون- مون کي تهران پهچڻ ۾ هڪ مهينو لڳو هو ۽ ٽي مهينا اتان ٻاهر نڪرڻ ۾ لڳا هئا- مون ايران جي گهٽين ۾ ڪجهه ننڍڙا ۽ ٿڪائي ڇڏيندڙ ڏينهن ئي گذاريا هئا، مون کي ايترو وقت ئي نه مليو جو اتان جون خوشبوئون پنهنجي دماغ جي ان حصي ۾ لاهي سگهان ۽ انهن کي محفوظ ڪري رکان ايترو وقت ئي نه مليو جو ڪنهن سان ملان ۽ ڪو مشاهدو ڪيان- ڪيترائي جسم هئا جيڪي مون کي ان منع ڪيل زمين طرف سڏي رهيا هئا:
Read More