ريخته ڪهاڻي: بگيءَ واري جو ڀاءُ
سيد غلام مرتضيٰ جيلاني، منھنجو سنگتي آھي. مون وٽ اڻيھي ايندو آھي. پَھَرَن جا پَھَرَ ويٺو ھوندو آھي. چڱو خاصو پڙھيل ڳڙھيل آھي. کانئس ھڪ ڏھاڙي پڇيم؛ “شاھ جي! اوھان پنھنجي حياتيءَ جو ڪو دلچسپ واقعو ته ٻڌايو!”
Read Moreسيد غلام مرتضيٰ جيلاني، منھنجو سنگتي آھي. مون وٽ اڻيھي ايندو آھي. پَھَرَن جا پَھَرَ ويٺو ھوندو آھي. چڱو خاصو پڙھيل ڳڙھيل آھي. کانئس ھڪ ڏھاڙي پڇيم؛ “شاھ جي! اوھان پنھنجي حياتيءَ جو ڪو دلچسپ واقعو ته ٻڌايو!”
Read Moreاڄ صبح کان وٺي، ٽيون دفعو ايئن ٿيو ھو جو پرس مان ڪجھ ڪڍندي، سندس پوئين گهر جي چاٻي ھٿ ۾ چڙهي پئي آئي… سڌير جي گهر جي.
سڌير کي ڇڏئي، سال ٿيڻ وارو ھئس يا ٿي ويو ھئس. ليڪن اڃان تائين به پرس جي کٽ کوٽ ڪندي، اگر اھا چاٻي سندس ھٿ کي لڳندي آهي ته سندس دل چوندي آھي ته ٽيڪسيءَ جو رخ، اوڏانھن ڦيرائي ڇڏي. چئي ڇڏي ٽيڪسيءَ واري کي ته؛ “ايڏانھن نه، ھيڏانھن ھل! مون ھاڻي ھاڻي، مڙس مٽي ڇڏيو آھي.”
منشي صابر حسين جي ڪمائي ٿوري ۽ خرچ وڏو ھو. پنھنجي ٻچڙي لاءِ، آيا رکڻ ڳرو پئي لڳس. ليڪن ھڪ ته ٻارڙي جي صحت جي ڳڻتي ۽ ٻيو پنھنجي برادريءَ کان گهٽ ٿي رھڻ واري خواريءَ، اھو خرچ برداشت ڪرڻ تي مجبور ڪري وڌس. ٻار به آيا سان ريڌل ھو.
Read Moreبس ھڪڙي ڏھ- پئسيءَ تان ئي ڏاڏيءَ سان جھيڙو ٿيو ۽ چِڪو گھران ڀڄي نڪتو.
ڏھ- پئسي به ڪا وَٿُ ھوندي آھي؟ رام منوھر جي کيسي ۾ ڪيترو ريزو ھوندو آھي. جڏھن دل چويس، وڃي لغڙ وٺي اچي. ھڪڙو ڪاٽا ٿيو، ٻئي ۾ ڌاڳو پئجي ويو.
پوسٽ مارٽم جي وقت به ساڳيو وزيٽنگ ڪارڊ، لاش جي مٺ ۾ ڀڪوڙيل ھو. ان ڏينهن به چارو، پنھنجي معمول جي مطابق صبح جو پنجين بجي اٿي وئي ھئي،
Read Moreالله آباد ۾ تروينيءَ جي سنگم تي جتي گنگا، جمنا ۽ سرسوتي ملنديون آھن، چوندا آھن ان ڏھاڙي انھيءَ سنگم تي ڪير به وھنجي ته ان جا سڀ روڳ ختم ٿي ويندا آھن،
Read More