ڊائري جا ورق : سرمد کوسو
- پنهنجو پاڻ لاءِ ته سڀڪو جيئي ٿو، پر ٻين ڪاڻ تمام ٿورا ماڻهو جيئن ٿا.
- ٻين ڪاڻ جيئڻ وارو فلسفو واقعي ڪيڏو نه عظيم آهي.
- ننڍڙي زندگي ۾ جيڪڏهن اسان جو ڪوبه عمل، ڪنهن جي خوشي ۽ سُک جو سبب بڻجي ٿو ته سمجهو اسان جو پورهيو سجايو آهي.
- زندگي جو اصل مطلب ئي اهو آهي، جو توهان ٻين انسانن لاءِ سُک جو سبب بڻجو.
- اڄ جي نفسانفسي ۾ اڪثر ماڻهو پنهنجي ذات تائين محدود آهن.
- اڄ جي دور ۾ جيڪڏهن ڪو ماڻهو ٻين ڪاڻ جيئڻ واري فلسفي تي هلي ٿو ته ان کي بيوقوف، واندو ۽ چريو سمجهيو وڃي ٿو.
- اڄ جي اڪثر ماڻهن جو رڳو اهو مشغلو آهي ته نه پاڻ ڪو چڱو ڪم ڪريو، نه ئي ڪنهن ٻئي کي ڪا چڱائي ڪرڻ ڏيو.
- اسان وٽ جيڏيون ڳالهيون ٿين ٿيون، ان جي ذري جيترو به ڪم ٿئي ته سماج ۾ ڪيڏي نه بهتري اچي وڃي.
- اسان ٻئي جي ڪم مان نقص ڪڍڻ جا ماهر آهيون، باقي پاڻ ٽَڪي جو به ڪم نه ڪنداسين.
- اسان جي سماج ۾ هڪ ماڻهو ئي هر وقت پنهنجو پاڻ کي ڪيترن ئي شعبن جو ماهر سمجهيو پيو هلندو آهي. جيڪو ڪم ڪريو، ان ۾ توهان کي نقص ڪڍي ڏيندو. نه رڳو نقص ڪڍي ڏيندو، پر اهو قائل ڪرڻ جي به ڪوشش ڪندو ته هي ڪم نه ڪريو، ناڪام ٿيندا.
- تنهنجون اکيون اُن نيري سمنڊ وانگر آهن، جن ۾ ٻُڏڻ لاءِ دل هر وقت چوندي آهي.
- هر آرٽسٽ جي اکين ۾ ئي سونهن لڪل هوندي آهي. تنهن ڪري اکيون، شاعرن جي شاعري جو به اهم موضوع رهيون آهن.
- جيڪڏهن توهان وٽ اکيون آهن ته پوءِ توهان کي گهڻو ڳالهائڻ جي ضرورت ناهي.
- تون پنهنجي خوبصورت اکين سان، گهڻو ڪجهه سمجهائي وئين.
- اکيون ئي دل ڏانهن ويندڙ رستي جو دروازو آهن.
- اڄڪلهه ٿيندڙ اڪثر واقعا عقل وارن جون اکيون کولڻ لاءِ ڪافي آهن. پوءِ به گهڻا ماڻهو اکيون پوري پيا هلن.
- ڪاش تون، منهنجي اکين ۾ موجود درد کي سمجهي سگھين ها!
- تنهنجي نظرن جي شوخي، منهنجي پين کي لکڻ تي مجبور ٿي ڪري.
- مون تنهنجي اکين ۾ هميشه پنهنجو پاڻ کي پَسَيو آهي.
- تون اکين ۾ ڪجل نه پائيندي ڪر، تنهنجي اکين ۾ مون کانسواءِ، ڪنهن لاءِ جڳهه ناهي.
- پيار رڳو ننڍن سان نه پر وڏن سان به ڪجي. ڪڏهن ڪڏهن وڏن کي پيار جي وڌيڪ ضرورت هوندي آهي.
- اهڙي طرح عزت رڳو وڏن جي نه پر ننڍن جي به ڪجي.
- اهي آهن ته بنيادي انساني حق، پر اسان جهڙي معاشرن ۾ اهي بنيادي حق ملڻ به ڏکيا آهن.
- ٻين سان اهڙو سلوڪ ڪريو، جهڙو توهان چاهيو ٿا ته ٻيا توهان سان ڪن.
- مون اهو مشاهدو ڪيو آهي ته اسان وٽ اڪثر ماڻهن کي عمر ۾ ننڍڙو سمجهي ڪا اهميت ناهي ڏني ويندي.
- انسان جا لفظ، اُن جي اندر جي عڪاسي هوندا آهن.
- ڪيڏا نه غريب آهن اُهي ماڻهو، جن کي ڳالهائڻ لاءِ سُٺا لفظ نصيب نٿا ٿين.
- اسان ٻين کي ته سچ چوندا آهيون، ڇا پنهنجي باري ۾ اهڙو ئي سچ ٻئي کان ٻُڌڻ جي طاقت رکون ٿا؟
- زبان ذريعي محبتون گهٽ، نفرتون وڌيڪ پکيڙيون ويون آهن.
- مون کي خاموش ماڻهو، ڏاڍا سُٺا لڳندا آهن.
