ڪهاڻيون

مئي جو مھينو ھو، گرمي پنهنجي عروج تي ھئي مٿان وري صبح کان اسڪول ۾ بجلي به  نه ھئي، سو

”پيارا دوست“ ڳاڙھو پوپٽ پِتڪُو، ڏاڍو سَرھو ھو. جڏھن کان ھنَ پنھنجن دوست پوپٽن جي حياتي بچائي ھئي، تڏھن کان

وڏي اَسر ويل سياري کي آجيان ڪرڻ لاءِ مينهن آگَم آگَم ڪري وسڻ کانپوءِ خدا ڀيک (خدا بخش) به پنهنجي

پينڊوريا جي مشھور قوم ۾ ھڪ ڏھاڙي، اعليٰ حاڪمن جي دماغ ۾ اھو شڪ اچي اڀريو ته ڪتابن ۾ اھڙا

اهي جيتامڙا ٻار اهي جيتامڙا پکي ڊڪَ ڊوڙ ٺينگ ٽپ ڏيندڙ وڏن جي ڀيٽ ۾ هڪ ٻئي سان وڌيڪ هري

پراڻي وقت جي ڳالهه ڪندا آهن ته ڪنهن ڳوٺ ۾ هڪ غريب هاري رهندو هو، جنهن جا ٽي پٽ علي

ڪهاڻيڪار: ڀوديو شرما (ڀارت) آشيش دويدي، ھيوسٽن ۾ سالن کان رھندو آهي. ھڪ ڏھاڙي ٻڌايائين ته پاڻ گورکپور جو رھواسي

ليکڪ: پطرس بخاري گدڙ کي کنئي کُٽي ته شھر مُنھن ڪري. مون کي به کنيو کُٽيءَ جو ھڪڙي ڏھاڙي پنھنجي