بلاگ

هڪڙي ئي ڪينواس جا عڪس…!

رنگ ڪڏھن به ترجمو ناهن ٿي سگهندا ۽ جيڪا شئي اکين سان پڙهبي آهي، ان کي معنائن ۾ ناهي ڳولبو. خيال گل جيان ٿيندو آهي، ان کي فريم ڪبو ته ڪومائجي ويندو ۽ پوپٽ جي پرن تي لکيل شاعري وزن جي محتاج ناهي هوندي.

سڀ ڪجھ اڻ مڪمل ئي آهي، مڪملتا جي اميد رکڻ وارا سدائين مناسب (موزون) وقت جو انتظار ڪندا آھن…

۽ هتي موزون ڪجھ به ناهي

سڀ ڪجھ غير موزون ئي آهي.

گل کي فريم ڪجي ۽ اُھو ڪومائجي به نه،

ان کي ئي آرٽ چئبو آهي…

۽ اهو غير موزون موسم ۾ ئي ممڪن آهي!

ڪجھ آرٽسٽ پنهنجي عمر کان وڏا پورٽريٽ ٺاهيندا آهن

جيڪي ڪڏهن ڪڏهن ڪن لاءِ ڏکيا به ٿي پوندا آهن،

۽ هتي پنهنجو قتل ڪندڙ ماڻهون ئي وڏي زندگي گذاري سگهندا آھن، پاڻ کي نه ماري سگهندڙ ماڻهن جي زندگي تمام ٿورڙي هوندي آهي…!

۽ سچ ته اسان سڀ پنهنجي ديس ۾ جلاوطن آهيون،

ان ڪري اسان جي اهميت ماڪوڙن کان به گهٽ آهي،

اڪيلايون اسان ۾ گهر ٺاهي ويهي رهيون آهن.

اسان پنهنجي آئوٽ لائن ڪراس ناهيون ڪري سگهيا

ان ڪري شاندار پسمنظر هئڻ جي باوجود به

پيش منظر ٺاهي ناهيون سگهيا….

۽ پيش منظر نه ٺاهي سگهڻ جي ڪري

اسان جا پورٽريٽ صدين تائين اڌورا ئي رهندا.

ٻن جلدن وارا رنگ، رنگن ۾ شمار ناهن ٿيندا

ان ڪري ئي رنگ آهن

۽ خوبصورت به آھن….

پاڻيءَ وارا رنگ (water color) ڪچا ٿيندا آهن، اهي پاڻيءَ سان ئي استعمال ڪبا آھن، ان ڪري پاڻيءَ سان ڊهي به ويندا آھن. ڪجھ غير موزون موسمن ۾ رهڻ وارن آرٽسٽن جي محبوبائن جا رنگ به اهڙا ٿيندا آھن…

خوابن جو رنگ ڪڪرن جهڙو ٿيندو آهي، ۽ بدن به….

هي سڀ هڪڙي ئي وسيع ڪينواس جا عڪس آھن،

هر عڪس پنهنجي آئوٽ لائن ۾ قيد آهي!

ان ڪري ئي بي وسيءَ جي بارش وسندي رهي ٿي….

۽ اها غير موزون موسم جيڪڏھن برقرار رهي ته

پياري مجيب جي ڪا نئين تخليق

جلد ئي اسان جي هٿن ۾ هوندي…!

***