شاعرينئون شاعري January 15, 2025 Zahida Abro غزلساحر راهوسنجوڳ جي ڪهاڻي، رم جهم حُباب خوشبو،ويٺي اچي آ ڀر ۾، هِڪَ بي حِجاب خُوشِبُو.ڇاڻين ٿيون اڀيچند، ڳليون نگر ٺٽي جون،سرمد سندي اگهاڙپ، اندر ثواب خُوشِبُو.آڌر ۾ اڄ به آهن، تنهنجي حسن آوارا،جهمپير جي کجين جي، تاڙي هوا به خُوشِبُو.ڪُوزا گري پيارا، ٻارن جي راند ناهي،ڳوهين ٿا مِٽيءَ ۾، ڪُنڀر خواب خُوشِبُو.رُوميءَ رقص سان مون، مُرشد لطيف ورتي،مُختي ازل ابد جي، هِڪَ لاجواب خُوشِبُو.زخمي آ بيخوديءَ ۾، خود ئي ٿيو قلندرُ،ڌرتي ڌمال ۾ آ، ساگر عُقاب خُوشِبُو.تنبُور جي تندن ۾، زخمي آ چيچ ڏسڻي،ٻاڙا نه سُر مگر ٿيا، ڦهلي رُباب خُوشِبُو.بيگاھ باسِريءَ جي، دل سوز هُوڪ ساحر،آڊوکي پارڪر جي، مِٽي ۽ آب خُوشِبُو.***ذيشان ساحلترجمو: سلام اڄڻآڪسيجنزنده رهڻ جي لاءِآڪسيجن ضروري آهي۽ خواب ڏسڻ لاءِ رات،رات جي لاءِ ڏينهن، ڏينهن جي لاءِ سفر ڪرڻ۽ سفر ڪرڻ لاءِ رستو،رستي جي لاءِ وڻ، وڻن لاءِ پاڻي۽ پاڻي جي لاءِ ٻيڙي،ٻيڙين جي مٿان اڏرڻ لاءِ پکي،پکين لاءِ آسمان ۽ آسمان لاءِ سمونڊ،سمونڊ جي لاءِ ڪنارو،ڪناري لاءِ شهر ۽ شهر لاءِ ماڻهو،ماڻهن لاءِ محبت،محبت جي لاءِ زنده رهڻ ضروري آهي۽ زنده رهڻ لاءِ آڪسيجن.***غزلديوي ناگراڻيرشتن جي آئيني ۾ مون ڪٺنائيون ڏٺيوندل دل ۾ گهرُ ڪري اچي تنهائيون وسيونشهرت کي گهر ڇو ڪين ڪي منهنجو ڪڏهن مليوچپ چاپ منهنجي گھر ۾ سوءَ رُسوائيون گهريونچاهت وفا ۽ پيار جا رشتا بدلجي وياجذبات ۾ به ڪين سي گهرائيون رهيونڏولي ته منهنجي خواب جي کڄندي نه مون ڏٺيسدائين پئي شهنائيون ٻڌيون پر ياد ۾نيلام خود ضمير کي جنهن پاڻ آ ڪيوسوءَدي ۾ اُن کي پاڻ ئي بڇڙائيون مليون***غزلڄام ولي محمد انڙڏيھ سارو ساري ھلبو،درد سارو وساري ھلبو.ڪاري رات گذري ويندي،وقت ڏکيو آ گھاري ھلبو.مشڪل ڏاڪا لنگھي پونداسين،ڏونگر ڏاڍو ڏاري ھلبو.عزم ڪيو آ ملڻ جو،قول ڪيل پاري ھلبو.سسئيءَ جي جو راھ ورتي آ،واريءَ کي واري ھلبو.“ڄام” سدائين راھن ۾،پرين ساري ساري ھلبو.***نثري نظمشهريار نوازھنن رستن تي،ھر روز،ھڪٻئي جي سامھون،سوين ماڻهو،ملي پوندا آهن،ڇا منھنجي لاءِ،اھو ممڪن آھي ته،مان به،پنھنجي پياري سان،ھڪ ڀيرو ٻيهر ملي سگھان؟***غزلساقي ارشاد لورڙھـــــــــــوائن کان منھنجو پڇو يار ھوندووسيــــــــــو مينھن بڻجي رڳو سار ھوندواکيون ڄـــــڻ ته ڏيئا اجھو من اُجھاميونھي ڌڙڪن جي رڪندي نه سينگار ھوندوثوابـــــــــــــن جي پوئيان عذابن ۾ ھوندونه جنّت سنـــــــــــــدو گل نه گلزار ھوندوخزائــــــــــــن جي ڀاڪر ۾ پن ڇڻ ٿياسيسھارو نه بڻيــــــو ھـــــــي سنسار ھوندوھي الڪو اڪيلو ڪـــــــــــــري ڄاڻ ماريقبر تي گلن جـــــــــــــــو اجھو ھار ھوندونه صحرا نه سمندر انڌيـــــــــرن ۾ اوجھلنه ساقــــــــــــي نه پيڪر مئي خار ھوندو***غزلآزاد اظهر جوڻيجولکڻ ئي ڇڏيوسين پڙهڻ ئي ڇڏيوسيناوهان کان بنا پوءِ جيئڻ ئي ڇڏيوسينڀري سرڪ هڪڙي اوهان جي هٿن جيتڏهن کان الائي ڇو پيئڻ ئي ڇڏيوسينلڙيا لڙڪ ڳل تي ٻڏي دل جي ٻيڙيتڏهن کان دنيا ۾ رهڻ ئي ڇڏيوسينڏکن کي هو ڏوڪي پيتوسين پلر جيانستم سور سر تي سهڻ ئي ڇڏيوسينڪري ياد ماضي رناسين ٿي پل پلگذاريل گهڙين ڏي ورڻ ئي ڇڏيوسيناڪيلو اڪيلو اظهر ٿو دنيا ۾ گذاريپنهنجن کي به پنهنجو چوڻ ئي ڇڏيوسين.***زاهده ابڙوڊي اين اي ۾ ساري،تاريخ لڪائي رکيئي.زندگي به رکيئي،موت به لڪائي رکيئي.مذهبن جو به ڪوئي،خانو رکي ڇڏين ها.مذهبن تي اجايو،ماڻهو منجهائي رکيئي.*** Post Views: 45