ناول

ترجمو: زاهده ابڙو مان ان ڳالهه ۾ ڪوبه وڌاءُ نه پيو ڪريان ته 1911ع وارو پورو سال ايران “آمريڪي دور”

ترجمو: زاهده ابڙو فاضل ئي هو جنهن مون سان پهرئين معجزي بابت ڳالهه ڪئي، فتح جي احساس سان، ڪن ۾

ترجمو: زاهده ابڙو لگيشن تي ٻه ماڻهو منهنجو انتظار ڪري رهيا هئا، بي صبري ۽ بيچينيءَ سان- رسل، پنهنجي سرمئي

ترجمو: زاهده ابڙو مون کي ان ڳالهه جو تجسس هو ته ڏسان ته سهي ته آخر هن شهر ۾ باقي

ترجمو: زاهده ابڙو ننڍي عمر جو نابالغ بادشاهه عوام جي سامهون ڏاڍو سٺو لڳندو هو- شاندار نظر ايندو هو، نه

ترجمو: زاهده ابڙو محل مان نڪرندي ئي مان ڪنڌ جهڪائي هلڻ لڳس- تبريز جا صبح ڪڏهن به گرم ناهن هوندا-

ترجمو: زاهده ابڙو اهي خيام جي ملڪ جا اونداها ڏينهن هئا- ڇا اها صبح هئي جنهن کي مشرق ۾ اچڻو

ان ڏينھن ٽاڪ منجهند جو وقت ھو، عبدالرحيم ننڊ ستل ھو، جو اچانڪ سندس اک کلي پئي، ٿوري ئي دير

ترجمو: زاهده ابڙو اڃان گاديءَ واري هنڌ تي جهيڙو ختم ئي نه ٿيو هو ته تبريز ۾ گوليون هلڻ لڳيون-